Volariańskie menhiry

Zaledwie niecały kilometr na północny zachód od centrum miasta znajdziemy menhiry Volar. Czasami nazywane są również Volar roundel lub Volar cromlech, ale wszystkie nazwy wyrażają to samo - krąg 11 dużych kamieni. W obecnym miejscu na wzgórzu przy Dwóch Lipach stoją dopiero od 28 kwietnia 2007 roku, ale ich historia jest znacznie dłuższa, szacowana na kilka tysięcy lat.

Te same kamienie były częścią większego ronda w Rudawach, które musiało ustąpić miejsca budowie nowej drogi. Pochodzą z czasów przedchrześcijańskich, a ich przeniesienie do Wolar jest zasługą geologa i chemika Pavla Poláka i jego przyjaciół oraz wsparcia miasta Wolary. Największe z kamieni, które różnią się wysokością i kształtem, ważą mniej niż 500 kg. Ich wysokość waha się od 50 do 1a30 cm.

Volaryjskie menhiry są zaprojektowane jako sanktuarium i jednocześnie naturalne obserwatorium. Najwyższy z menhirów (stela z wizjerem) stoi w centrum, pozostałe kamienie leżą w okręgu, w miejscach odpowiadających wschodowi i zachodowi słońca w czasie przesilenia zimowego i letniego oraz w czasie celtyckiego święta Beltain, a pozostałe na południu i północy. Miejsce nie zostało wybrane przypadkowo, ale jest to przecięcie wyimaginowanych linii prostych łączących Obří hrad (Zamek Olbrzyma) koło Kašperskich Hor i górę Luč nad Čertovą stěną (Diabelską Ścianą) koło Vyššího Brodu oraz miejsce koło wsi Strážný, gdzie znajdują się dwa pogańskie menhiry przesileniowe, z celtyckim oppidum Třísov (na północ od Czeskiego Krumlova). Teren jest prywatny, ale jest ogólnodostępny.

Volaryjskie menhiry mają obrobione podstawy, niektóre z nich mają wyraźnie widoczne rowki ronowe, czyli kształty powstałe w wyniku długotrwałego działania powierzchniowo płynącej wody (deszcz lub wiosenne roztopy). Kierunek rowków potwierdza, że kamienie te stały w tej samej pozycji pionowej w swoim pierwotnym miejscu. Unikalny jest również ich materiał, którym jest tzw. rutyl ochrowy, który nie jest powszechnie spotykany w okolicach Wolarzy. Osadnictwo celtyckie w naszym kraju było związane również z Szumawą, dlatego menhiry wolarskie są dokładnie tam, gdzie ich miejsce.